Projekt pt. Towards Universal Parenthood in Europe (UniPAR)  zrodził się z obserwacji, iż przepisy prawa krajowego, prawa człowieka i prawo Unii Europejskiej dotyczące dzieci przemieszczających się między państwami w obrębie UE, co jest zjawiskiem coraz powszechniejszym, przenikają się co pociąga za sobą złożone prawnie wyzwania. Sędziowie i urzędnicy stosują bowiem w odniesieniu do tych dzieci przepisy rozporządzeń unijnych w sprawach takich jak odpowiedzialność rodzicielska, alimenty lub dziedziczenie, ale instrumenty te nie obejmują tego, czy między dzieckiem a rodzicem istnieje więź prawna. Sytuacja ta może stwarzać przeszkody w korzystaniu przez dzieci i ich rodziny z prawa do swobodnego przemieszczania się w ramach Unii Europejskiej oraz w skrajnych przypadkach naruszać prawa człowieka. W Unii Europejskiej niedawno podjęto inicjatywę działań wspierających uznawanie pochodzenia dziecka między państwami członkowskimi UE, gdyż Komisja Europejska przedstawiła projekt rozporządzenia dotyczącą uznawania pochodzenia dziecka (projekt rozporządzenia COM(2022)695). Jednak do czasu ewentualnego przyjęcia nowego rozporządzenia skuteczne i spójne stosowanie dorobku prawnego UE jest uzależnione od funkcjonowania prawa krajowego państw członkowskim UE, w tym jego przepisów prawa prywatnego międzynarodowego. Celem UniPAR jest krytyczna analiza aktualnego stanu prawnego w sześciu państwach członkowskich oraz jej zestawienie z wymogami praw człowieka oraz prawa unijnego, a także analiza i zaproponowanie ewentualnych zmian do projektu rozporządzenia COM(2022)695, jak również zaproponowanie rekomendacji i zbioru dobrych praktyk.